Page 96 - cottonproduct
P. 96
93
หากมีปริมาณของเสียมาก สารเคมีที่ใช้ในการย่อยสลายจะใช้ไปเป็นจ านวนมาก
ด้วย จากนั้นดูปริมาณสารเคมีที่ใช้ไปและค านวณกลับมาเป็นปริมาณออกซิเจนที่
เป็นองค์ประกอบในสารเคมีนั้น จึงเรียกว่าค่าซีโอดี
สารเคมีที่นิยมใช้ในการท าปฏิกิริยาย่อยสลายของเสีย ได้แก่ สาร
โปแตสเซียมไดโครเมต หรือ โปแตสเซียมเปอร์แมงกาเนต โดยปกติค่า ซีโอดี
ส าหรับน้ าทิ้งจะมีค่าสูงกว่าค่าบีโอดี ของน้ าทิ้งตัวอย่าเดียวกัน เนื่องจากค่าซีโอดี
เป็นการย่อยสลายของเสียในทุกประเภท ในขณะที่ค่าบีโอดี เป็นค่าเฉพาะของเสีย
ที่สามารถย่อยสลายได้โดยแบคทีเรียตามธรรมชาติเท่านั้น
9.1.7 ปริมาณโลหะหนักที่ปนเปื้อนอยู่ในน้ า
โลหะหนักที่ปนเปื้อนอยู่ในน้ าจะส่งผลต่อสิ่งมีชีวิตที่อาศัยน้ านั้นเป็นที่อยู่
ุ
อาศัยหรือใช้ในการอปโภค บริโภค ผลกระทบต่อมนุษย์จะเกิดทั้งทางตรงและ
้
ทางออม เช่นได้รับผลกระทบทางออมผ่านวงจรอาหารจากการบริโภคสัตว์น้ า ท า
้
ให้เกิดโรคภัยหลายประเภทที่ส่งผลต่อระบบการควบคุมทั้งสมองและกล้ามเนื้อของ
มนุษย์ โลหะหนักที่สามารถพบเห็นในการปนเปื้อนในน้ าทิ้งอยู่เสมอได้แก่ ปรอท
ตะกั่ว ทองแดงแคดเมียม เป็นต้น การวิเคราะห์หาปริมาณโลหะหนัก จะบ่งบอกถึง
คุณภาพของสิ่งแวดล้อมและแนวโน้มในการที่จะก่อให้เกิดปัญหาในอนาคต
9.2 กำรจัดกำรน้ ำทิ้ง [24]
ในกระบวนการย้อมสี ไม่ว่าจะเป็นการย้อมด้วยสีธรรมชาติหรือสี
สังเคราะห์ก็ตาม น้ าทิ้งหลังจากกระบวนการย้อมมักจะมีสีและท าให้เกิดการ
วิพากษ์อยู่เนืองๆ ว่าเป็นการสร้างมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะการย้อมด้วยสี
สังเคราะห์ซึ่งมีองค์ประกอบหลักเป็นสารเคมีนั่นเอง ส าหรับสีธรรมชาติมีความเชื่อ
