Page 287 - บทความแนวปฏิบัติที่ดี KM มทร.+2 ครั้งที่ 10
P. 287

281


                       การบูรณาการการสอนสู่การบริการวิชาการแก่ชุมชนโดยนวัตกรรมการสอนแบบโครงงาน ที่เกิดจาก
               การร่วมคิดร่วมท าแบบพันธมิตรและหุ้นส่วน (Partnership) ก่อให้เกิดประโยชน์ร่วมกันแก่ผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่าย

               (Mutual Benefits) เกิดการเรียนรู้ร่วมกัน และน าไปสู่ผลงานวิชาการและเกิดผลกระทบต่อชุมชนที่ประเมินได้

               อภิปรายและสรุปผลการด าเนินการ

                       จากผลการถ่ายทอดความรู้โดยนวัตกรรมการสอนแบบโครงงานสร้างสรรค์ชุมชน ตั้งแต่ปี 2555-2559
               โดยใช้เครื่องมือการจัดการความรู้ (KM tools) ส่งผลให้เกิดการเรียนรู้และการด าเนินการส าเร็จไปได้ด้วยดี ท า
               ให้เกิดเครือข่ายการเรียนรู้ของนักศึกษา สร้างชุมชนให้เข้มแข็งในหลายๆ ด้าน ดังนี้
                       ด้านเศรษฐกิจ นักศึกษาร่วมสร้างสรรค์กับภาคีสมาชิกต่างๆ ในชุมชน สามารถจัดกระบวนการเรียนรู้
               จากนวัตกรรมการสอนแบบโครงงานบูรณาการ ซึ่งประยุกต์ใช้ตามลักษณะภูมิสังคมและ ศิลปวัฒนธรรม

               สามารถลดรายจ่ายเพิ่มรายได้ในโรงเรียนชัยมงคลวิทย์ และชุมชน โดยปฏิบัติการเรียนรู้วิถีพอเพียง 8 ฐาน
               เรียนรู้ ลดรายจ่ายค่าอาหารเช้าและอาหารกลางวันปีการศึกษาละ 15,000 บาท สร้างรายได้เพิ่มจากผัก กล้วย
               และสมุนไพรจ านวน 25,000 บาท/ปี ลดรายจ่ายจากการใช้แก๊ส LPG  โดยใช้เตาชีวมวลลง 5,000 บาท/ปี

               และประยุกต์ใช้โซล่าร์เซลล์ลดพลังงานไฟฟ้าลง 2,000 บาท/ปี ลดขยะในโรงเรียนและชุมชนโดยสร้างรายได้
               จากโครงการขยะแลกไข่ 2,000 บาท/ปี และเกิดศูนย์เรียนรู้วิถีพอเพียง ต่อมามีการขยายผลการผลิตเตาชีว
               มวลไปยังชุมชนทุ่งลาน และชุมชนตะโหมด แต่ละชุมชนลดรายจ่ายลงปีละ 2,500 บาท และมีการผลิตปุ๋ย
               ชีวภาพ และน้ าหมักชีวภาพ ลดรายจ่ายในครัวเรือนแต่ละชุมชนลงได้ปีละ 3,000 บาท ขณะที่ชุมชนทุ่งลาน

               เกิดเครือข่ายเรียนรู้เรื่องปุ๋ยชีวภาพ และพลังงาน 3 กลุ่ม ซึ่งมีการผลิตปุ๋ยชีวภาพและเตาชีวมวล ท าให้เกิดเป็น
               ศูนย์เรียนรู้เกษตรพลังงานสร้างสรรค์ชุมชน
                       ด้านสังคมและสิ่งแวดล้อม ท าให้เกิดครอบครัว โรงเรียน และชุมชนอยู่ดีมีสุข เป็นนวัตกรรมที่
               เสริมสร้างคุณภาพชีวิตที่ดี มีการแบ่งปัน เอื้อเฟื่อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ลดปัญหามลพิษในชุมชน ลดปัญหา

               กลิ่นและแมลงน าโรคจากของเสีย ลดความขัดแย้ง เกิดเครือข่ายแลกเปลี่ยนเรียนรู้การใช้ประโยชน์ของเสีย
               และวัสดุเหลือใช้ เป็นแนวทางสร้างความเข้มแข็งและรากฐานพัฒนาชุมชนแบบยั่งยืน
                       นอกจากนี้ก็ยังเป็นศูนย์การถ่ายทอดเทคโนโลยีที่สามารถใช้เป็นแหล่งบริการวิชาการจนกลายเป็น
               แหล่งเรียนรู้แก่นักเรียนและชุมชนในด้านต่างๆ ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง กลายเป็นชุมชนเป็น

               ต้นแบบและเกิดเครือข่ายในการถ่ายทอดประสบการณ์อย่างเป็นระบบ และส่งเสริมการเรียนรู้เชิงปฏิบัติการ
               จริงของนักศึกษา สร้าง “แรงบันดาลใจ (Inspiration)”  แก่นักศึกษา ก่อเกิด“บริบทของการเรียนรู้ โดย

               เล็งเห็นเป้าหมายในผลส าเร็จที่เน้นไปสู่การพัฒนาชุมชุนแห่งการเรียนรู้

               บรรณานุกรม


               กรรยา  พรรณนา. 2553. การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและจิตสาธารณะของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่
                     เรียนโดยการจัดการเรียนรู้แบบเทคนิคการเรียนรู้ด้วยการรับใช้สังคม. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษา
                     มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.


               จุรี  ทัพวงษ์. 2552. การประยุกต์ใช้เทคนิคการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมในการจัดการศึกษาระดับ
                     อาชีวศึกษา.  วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 5(1-2) : 67-80.


               วิจารณ์  พานิช. 2555. วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 1, กรุงเทพฯ.
   282   283   284   285   286   287   288   289   290   291   292