Page 625 - บทความแนวปฏิบัติที่ดี KM มทร.+2 ครั้งที่ 10

619

มีทฤษฎีของเฮคเชอร์ – โอลินห์ที่ มีข้อสรุปว่า การที่แต่ละประเทศมีความแตกต่างด้านความอุดมสมบูรณ์ของ

ปัจจัยการผลิต ซึ่งส่งผลต่อความได้เปรียบด้านต้นทุน เป็นสาเหตุที่ท าให้เกิดการค้าระหว่างประเทศ
งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

จากการทบทวนงานวิจัยที่ผ่านมาพบว่า ปัจจัยหรือตัวแปรเศรษฐกิจมหภาคที่ก าหนดอุปสงค์
การส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับ โดยวิธีก าลังสองน้อยที่สุด (OLS) ได้แก่ ผลิตภัณฑ์มวลรวม
ภายในประเทศของฮ่องกง อัตราแลกเปลี่ยน ดัชนีผลผลิตภาคอุตสาหกรรมฮ่องกง ดัชนีค่าเงินบาทที่แท้จริง ซึ่ง
ปรากฏในการศึกษา สมชาย โอฬาริกเดช (2535) วิจิตรตรา เกิดพิกุล (2540) วันวิสา สุขประเสริฐ (2555) ได้
น าตัวแปรอัตราดอกเบี้ย ดัชนีราคา เข้ามาวิเคราะห์ร่วมด้วย ผลการศึกษาส่วนใหญ่เป็นไปตามสมมติฐานที่

ก าหนดไว้ กล่าวคือ อุปสงค์การส่งออกขึ้นอยู่กับผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศและมีความสัมพันธ์
ในทิศทางเดียวกัน อีกทั้งยังขึ้นอยู่กับกับอัตราแลกเปลี่ยนและมีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกัน ส่วนดัชนี
ผลผลิตภาคอุตสาหกรรมและราคามีทั้งสอดคล้องและไม่สอดคล้องกับสมมติฐานขึ้นอยู่กับแต่ละประเทศที่ไทย

ส่งออก ซึ่งปรากฎในการศึกษาของ วันวิสา สุขประเสริฐ (2555)
ผลและอภิปรายผล

ผลการวิจัยสมการการส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับของไทยไปฮ่องกง ด้วยวิธีก าลังสองน้อยที่สุด

(OLS) ได้ค่าสัมประสิทธิ์ ดังนี้
log(Ex) = 35260.45 + 3.03440log(GDP) - 3.1737log(EXC)

(3.62290) (0.720151) (-6.107058)

Adjust R – Squared = 0.859992

ผลการศึกษาพบว่า ค่า Adjust R – Squared เท่ากับ 0.86 หมายถึง ตัวแปรอิสระในแบบจ าลอง
สามารถอธิบายตัวแปรตาม คือ การส่งออกอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับไทยได้ร้อยละ90
โดยผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศฮ่องกง (GDP) มีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกับการส่งออก กล่าวคือ
ถ้าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเพิ่มขึ้นร้อยละ 1 จะท าให้การส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับเพิ่มขึ้น

ร้อยละ 3.03 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ก าหนดไว้ ส่วนค่าสัมประสิทธิ์ของอัตราการแลกเปลี่ยน
เงินตราต่างประเทศ เท่ากับ -3.17 หมายความว่า ถ้าอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ (บาท) เพิ่มขึ้น
ร้อยละ 1 จะท าให้การส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับลดลงร้อยละ 3.17 ซึ่งไม่เป็นไปตามสมมติฐานที่
ก าหนดไว้

ผลการศึกษาพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของฮ่องกงกับการ
ส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับของไทยเป็นไปตามสมมติฐานที่ก าหนดไว้ สอดคล้องกับการศึกษาของสมชาย
โอฬาริกเดช (2535) วิจิตรตรา เกิดพิกุล (2540) วันวิสา สุขประเสริฐ (2555) ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างอัตรา
แลกเปลี่ยนและการส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับไม่สอดคล้องกับสมมติฐาน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะมีข้อจ ากัด

ด้านระยะเวลาหาตัวแปร ท าให้ตัวแปรในแบบจ าลองน้อยไป คนไทยโดยทั่วไปนิยมเลื่อมใสนับถือว่าเป็นของที่
มีค่าสูง และเป็นสิริมงคล น ามาใช้ประโยชน์ทั้งในด้านศาสนา และในสถาบันพระมหากษัตริย์ เช่น ท าเป็น
พระพุทธรูปต่างๆ ตลอดจนใช้ประดับเครื่องทรง และที่ประทับ ใช้เป็นเครื่องประดับแสดงถึง ต าแหน่ง และ

เกียรติยศ เครื่องราชูปโภคในพระราชพิธีส าคัญ เครื่องอิสริยาภรณ์ ตลอดจน สิ่งของเครื่องใช้ของที่เป็น
บ าเหน็จรางวัล เครื่องประดับต่างๆของพระราชวงศ์ ขุนนาง และข้าราชการชั้นสูง ประชาชนโดยทั่วไปทุก
ระดับชั้น ก็สามารถหามาได้ตามก าลังฐานะ นอกจาก เพื่อความสวยงาม และความเป็นสิริมงคลต่างๆ แล้วก็ยัง