Page 307 - บทความแนวปฏิบัติที่ดี KM มทร.+2 ครั้งที่ 10
P. 307
301
การบูรณาการกับการเรียนการสอน การบูรณาการกับการบริการวิชาการและสังคม
อภิปรายผล
1 การเจริญเติบโตและอัตรารอดของหอยแมลงภู่
จากการทดลองเลี้ยงหอยแมลงภู่ที่ระดับความลึกต่างกันในบ่อเลี้ยงปลากะพงขาว เป็นระยะเวลา 4
เดือน พบว่าการเจริญเติบโตของหอยแมลงภู่โดยรวม จะมีการเจริญเติบโตทั้งในด้านน้ าหนักเฉลี่ย ความยาว
เฉลี่ย เพิ่มขึ้นตามระยะเวลาของการเลี้ยง การเจริญเติบโตมีความแตกต่างกันในทุกระดับความลึก(p<0.01)
โดยที่ระดับความลึกที่หอยแมลงภู่มีการเจริญเติบโตดีที่สุดคือที่ระดับความลึก 40 เซนติเมตร รองลงมา 60, 80
และ 20 เซนติเมตร ตามล าดับ เนื่องจากที่ระดับความลึก 40 เซนติเมตรเป็นระดับที่แสงส่องลงไปไม่มากนัก
อุณหภูมิของน้ าไม่สูงจนเกินไป เป็นระดับที่เหมาะสมต่อการอยู่อาศัยของแพลงก์ตอนพืช ซึ่งแพลงก์ตอนพืช
บางชนิดจะเคลื่อนที่ตามความเหมาะสมของอุณหภูมิและความเข้มของแสง (ลัดดา,2540) ในความลึกระดับนี้
จึงมีแพลงก์ตอนล่องลอยอยู่มาก และนอกจากนี้ระดับความลึกนี้ได้รับผลกระทบจากแอมโมเนียที่อยู่พื้นก้นบ่อ
น้อยกว่าระดับ 60 และ 80 เซนติเมตร จึงส่งผลให้การเจริญเติบโตดีกว่าระดับอื่นๆ เมื่อเปรียบเทียบกับการ
เลี้ยงในทะเลพบว่าหอยแมลงภู่มีการเจริญเติบโตสูงกว่าการเลี้ยงในทะเล(ชุดควบคุม)เล็กน้อย เนื่องจากในบ่อ
เลี้ยงปลากะพงขาว มีธาตุอาหารที่เกิดจากสิ่งขับถ่ายของปลาและอาหารที่เหลือจากการกินของปลาท าให้เกิด
แอมโมเนีย แพลงก์ตอนที่เป็นตัวชี้วัดถึงการเปลี่ยนแปลงปริมาณของแอมโมเนียเป็นแพลงก์ตอนพืชในกลุ่ม
Cyanophyta และ Chromophyta (Thompsom et al.2002) ซึ่งเป็นธาตุอาหารหลักต่อการเจริญเติบโต
ของแพลงก์ตอนพืช (Smith et al., 2008) ท าให้เกิดแพลงก็ตอนพืชในปริมาณมาก ซึ่งจากการแยกชนิด
แพลงก์ตอนในบ่อเลี้ยงปลากะพงขาวทั้ง 2 บ่อพบแพลงก์ตอนพืช 3 ดิวิชัน 17 สกุล ซึ่งสอดคล้องกับรายงาน
ของ จริยาวดีและคณะ(2547) ได้ศึกษาแพลงก์ตอนพืชในบ่อเลี้ยงกุ้งกุลาด า พบ 3 ดิวิชัน 44 สกุล ซึ่งพบน้อย
กว่า 27 สกุล และคุณภาพน้ าในการทดลองครั้งนี้อยู่ในระดับที่เหมาะสม(ยนต์,2536) ยกเว้นค่าแอมโมเนียอยู่
ในช่วงที่ไม่เหมาะสมต่อสัตว์น้ า ในบ่อเลี้ยงสัตว์น้ าค่าแอมโมเนียไม่ควรเกิน0.025 ppm. (มั่นสิน และไพพรรณ,
2539)
จากการศึกษาอัตราการรอดตายของหอยแมลงภู่ที่เลี้ยงในบ่อเลี้ยงปลากะพงขาวตลอดการทดลอง
พบว่ามีอัตราการรอดตายแตกต่างกัน(p<0.05) ที่ระดับความลึก 40 เซนติเมตร จะมีอัตราการรอดตายสูงกว่า
ระดับความลึกอื่นๆ เนื่องจากในระดับนี้เหมาะสมกว่าระดับอื่นทั้งอุณหภูมิและความเข้มของแสงและ
แอมโมเนียที่ได้รับ เมื่อเปรียบเทียบกับหอยแมลงภู่ที่เลี้ยงในทะเลพบว่า การเลี้ยงในทะเลมีอัตรารอดมากกว่า
เนื่องจากในบ่อเลี้ยงปลากะพงขาวมีความลึกน้อยท าให้ตะกอนดินขึ้นมาเกาะเปลือกหอยและอุดตันอวัยวะ
หายใจหอยแมลงภู่ และ คุณภาพน้ าโดยรวมด้อยกว่าในทะเลมาก ท าให้ในทะเลมีอัตราการรอดตายที่สูงกว่า
